اگر تمام شب برای از دست دادن خورشید گریه کنی لذت دیدن ستاره ها را هم از دست میدهی.

همیشه به دوستت نزدیک باش به دشمنت نزدیکتر.

تجربه نامی است که همه ی افراد روی اشتباهات خود میگذارند.

اگر مرگ در کار نبود هرگز اخلاق در زندگی وارد نمیشد.

بهتراست دهانت را ببندی و احمق به نظر برسی تا اینکه بازش کنی و همه بفهمن که واقا احمقی.

باید دنبال شادیها گشت ولی غم ها خودشان مارا پیدا میکنند.

اگر نمیخوای در حق تو داوری شود درباره ی دیگران داوری نکن!

تنها علاج عشق ازدواج است!!!

هیچ دوستی بهتر از تنهایی برای احمد نیست!

من از عشق بدم میاد برای اینکه یکبار عاشق شدم و مادرم را فراموش کردم!

با مصلحت دیگران ازدواج کردن در جهنم زیستن است !

هرگز نمیتوان با آدم های کوچک کار های بزرگ کرد!

جوانی که فراموش میکند شاخه گلی به محبوبش بدهد سرانجام وی را از دست خواهد داد!

آدم بی مغز و پرگو چون آدم ولخرج و بی سرمایه است!

آنقدر شکست میخورم تا راه شکست دادن را بیاموزم!

پیروزی آن نیست که هرگز زمین نخوری آنست که بعد از هر زمین خوردنی برخیزی !

زیبا رویی که میداند زیبایی ماندنی نیست پرستیدنی است!

در بین تمامی مردم تنها عقل است که به عدالت تقسیم شده زیرا همه فکر میکنند به انداره کافی عاقلند!

عشق و محبت گوهری است گراتبها اگر با عفت توام باشد!

بزرگترین بدبختی آن است که طاقت کسیدن بار بدبختب را نداشته باشیم!

با زنی ازدواج کنید که اگر مرد میبود بهترین دوست شما میشد!

آدم شجاع یکبار میمیرد ولب ترسو هزار بار!

انسان هرچه بالاتر برود احتمال دیده شدن وصله ی شلوارش بیشتر شود!

مردان بزرگ تاریخ سرنوشت ملتها را تعیین می کنند!

هر روزهمان روز را زندگی کن و بدین سان تمامی عمر را زندگی کرده ای!

آدم ها فقط در یک چیز مشترکند متفاوت بودن!

دروغ مثل برف است که هر چه آنرا بغلتانند بزرگتر می شود!

زن را به وفایش نه به جمالش

مرد را به عقلش نه به ثروتش  

دوست را به محبتش نه به کلامش عاشق را به صبرش نه به ادعایشمال

را به برکتش نه به مقدارش 

                    خانه را به آرامشش نه به اندازه اش 

اتومبیل را به کاراییش نه به مدلش

غذا را به کیفیتش نه به کمیتش 

                     درس را به استادش نه به سختیش دانشمند را به علم

ش نه به مدرکشمدیر را به عمل کردش نه به جایگاهش

شخص را به انسانیتش نه به ظاهرش دل را به پاکیش نه به صاحبش 

جسم را به سلامتش نه به لاغریش

سخنان را به عمق معنایش نه به گوینده اش

_________________________________________________---

دست عشق از دامن دل دور باد!

می توان آیا به دل دستور داد؟

می توان آیا به دریا حکم کرد

که دلت را یادی از ساحل مباد؟

موج را آیا توان فرمود ایست!

باد را فرمود باید ایستاد؟

آن که دستور زبان عشق را

بی گزاره در نهاد ما نهاد

خوب می دانست تیغ تیز را

در کف مستی نمی بایست داد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: