---

 

جنـابِ  اربــابـــی  درد  مـــنــد            ز درد مــردم شــــدی رنــگ زرد

تــو بـودی معلم بسوختی چوشمع             سـرا پـــا وجـــودت پُــر از مــــاتــم

تــو اربــــاب زاده و  درد آشـــنــا               تـــو آگــاه هــسـتـی  ز اوضـاع مـــا

کــمـربـــسـتی  از بـهـر خدمت بـمـا               نــشـســـتی درمـــــوج طــوفــانــهـا

تــو موجـی ز طـوفان، بجنبان زمین             صــدیــق و رفـیـقـی تـو بسیار متین

تــو شــبـها نَـخُـفـتی ، زِ دردِ فـراغ              بـسـوخـتی چو هـیزم ،زِ گـرمـای داغ

 تـو گـرمای مرگبار به چشم دیده ای            بـدون پـنـاهـگاه بـه دشـت خُـفـته ای

نــوشــتـی نــــامــه ، و، دادی نــدا               که شاید کــنـنـد بـر فـقـیـران نـگاه

 بـه مـجـلـس نشستی چـو دیوانگان              درشــت و خــشــن بــا فــرزانــگان 

کــنــون  از ســخـاوت  آن ســرورم                تـــشـکر ، زِ اربــــابـی مـی کـنیم

نـــه جــاده داریــم نـَه آب و پـَـتـــو               بـیـا تـو بـــنـــگــر بــــــه دره آهـو

ز آبــخــیــزداری شـــدیــداً گـــلــــه              نــیـنـداخـت جــلـــوی آبـــــهـا تـــله  نـسـاخـتـنـد سـدی بــه رودخانـــه ها            هــدر رفـــت آبــهـــا بـــه دریـــاهــا

اراضــی مـــارا هــمــــه آب بـــــرد              کشاورزِ بد شـانـس زِ افسوس مُرد  مــعادن زیـاد است و نیست راهــکار           وزیـرِ مــعــادن

 در این روستا بجز سنگ چیزی دیگری وجود ندارد !!!!!

به دلیل  کوهستانی بودن روستا  زمین برای کشاورزی محدود است

اما همین زمین های محدود  بدلیل باران های فصلی و سیلاب ها از بین رفته اند

و خشکسالی باعث شده دام های مردم فقیر و تهی دست این روستا تلف بشوند

و تنها امید مستضعفین و درماندگان راه اندازی معادن روستا هست اکثر کوهها و سنگ و حتی شن های رودخانه ها سرشار از ماده ای معدنی می باشند، لذا بدلیل بی توجهی مسئولین و نبود راه آسفالته، معادن همچنان خاموش و مردم هم سنگ به شکم

چرا روی این همه گنج به ذلت و خواری خوابید؟؟؟

چه کسی پاسخگوی این مشکلات است؟؟؟؟؟؟؟

مردم؟؟؟؟ یا مسئولین؟؟؟؟؟

آیا مسئولین بخاطر اینکه فقرا لباس چهل تکه و پینه می پوشند   و  سواس(نوعی کفش) به پا دارند و سواری جز چهارپا ندارن باهاشون قهرند و یه نیم نگاهی به روستائیان فقیر نمیکنند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

پاسخ با شما خواننده عزیز........................

نمونه برش خورده مرمر چاه ترش(چاه زرد) واقع در روستای دره آهو، اما بدلیل نبود راه اسفالت همچنان تعطیل می باشد چرا بهترین نوع سنگ ساختمانی تعطیل است؟؟

امیدواریم در سال تولید ملی و حمایت از سرمایه ایرانی این سرمایه کوچک ایرانی فعال شود!!!!!!!!!!!!!!!!!!

جهاد اقتصادی دست مردم ما را نگرفت اما انتظار داریم سرمایه ملی بیایید سراغ روستای دره آهو و مردم را از فقر نجات بدهد...

 خوانندگان عزیر به مسئولین بگویید: مــــــــــــــــا راه آســـــــــفــــــــــــالــــــــــــــــــــــت میخواهیم 

شاید صدای شما را بشنوند.

منبع ...مسعود شهلي بر _دره آهو

برداشت هندوانه در جنوب بلوچستان - زرآباد

دهکده صیادی تیس در ضلع شرقی و در محدوده منطقه آزاد، در فاصله 9 کیلومتری شمال شهر چابهار قرار گرفته است. قدمت آن به 2500 سال قبل می‌رسد و در کتاب‌های فتوحات اسکندر مقدونی به عنوان «تیز» مشهور بوده و به مرور زمان به تیس تبدیل شده است.

روستای تیس

تیس قبلاً بندر تجاری فعالی بوده که به وسیله مغول‌ها ویران شده است. در دهکده تیس هنوز هم بعضی از آثار ویرانی‌ها برجای مانده است. این روستا پس از چابهار و کنارک، پرجمعیت‌ترین و آبادترین منطقه نوار ساحلی بلوچستان محسوب می‌شود.

 

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب

قلعه پرتقالی‌ها

این بنای تاریخی قبل از پاسگاه انتظامی، روبروی جاده تیس، بر روی تپه‌ای در 9 کیلومتری چابهار قرار دارد و مشرف بر خلیج چابهار، روستا و بندر صیادی تیس است. این قلعه دارای حصاربند قلعه و دو برج است که در محوطه‌ای به طول 54 و عرض 26 متر ساخته شده است. در ورودی آن که در حال حاضر قسمتی از سردر و طاق‌های جانبی‌اش باقی مانده، دارای هشتی وسیعی است که در قسمت شمال شرق قلعه قرار دارد. این قلعه یکی از مستحکم‌ترین قلعه‌های بلوچستان است و در جوار آن، کوهی موسوم به «فیل‌بند» واقع شده است.

 

امامزاده سید غلام رسول

در حاشیه شرقی چابهار، بعد از میدان شیلات‌، بنای گنبددار سفید رنگی با قامتی بلند به سبک معماری هندی جلب‌نظر می‌کند، که قدمت آن به دوران تیموری می‌رسد. این بنا، مدفن یکی از سادات به نام سید غلام رسول است.

 

تالاب لیپار

بعد از روستای رمین در 15 کیلومتری چابهار، در مسیر جاده ساحلی چابهار ـ گواتر، تنگه‌ای صخره‌ای مشرف به دره‌ای سرسبز و زیبا قرار دارد که از بالای آن روستای لیپار در میان سبزه‌زارها پیداست. در میان دو کوه که فاصله چندانی با هم ندارند، آب‌بندی ایجاد شده که آبهای سرگردان اطراف را در خود جمع کرده و به آبگیری به طول 14 کیلومتر تبدیل شده است. در این آبگیر انواع بوته‌ها و درخچه‌های «گز» و «چش» با چشم‌اندازی زیبا، منطقه‌ای بکر که اکوسیستمی خاص را به وجود آورده است. پرندگانی چون چنگر، فلامینگو، کشیم، حواصیل‌های سفید و خاکستری، طاووسکن، باقرقره، تیهو، جیرفتی، عقاب دشتی، خوتکا و دلینجه زیبایی زایدالوصفی در منطقه به وجود آورده‌اند.

ساحل صخره‌ای

در کناره‌های دریای‌عمان و در قسمت جنوبی شهرستان چابهار،‌صخره‌های بزرگی در اثر پیشروی آب دریا و فرسایش سنگ‌های رسوبی به وجود آمده که چشم‌انداز زیبایی را تشکیل داده است. این بخش از سواحل را به خصوص در هنگام غروب آفتاب می‌توان به عنوان یکی از دیدنی‌ترین سواحل جنوبی ایران نام برد، زیرا با دیواره‌های صخره‌ای و مناظر دلنشین مانند آکواریومی طبیعی با انواع ماهی‌ها و زمین هموار،‌ بینندگان را به شگفتی و تحسین وا می‌دارد.

آلاچیق‌های ساحلی تیس

این آلاچیق‌ها در پلاژ کنار ساحل خلیج چابهار، در مسیر جاده کنارک ـ‌ چابهار است و در 9 کیلومتری چابهار واقع شده‌اند و به وسیله جاده ساحلی آسفالته به جاده اصلی متصل می‌شود. این مکان، تفریحگاهی با چشم‌انداز مناسب برای گردشگران محسوب می‌شود و با غذاخوری و چایخانه آماده پذیرایی از مسافران است.

 

گل افشان

در شمال غرب چابهار و در 20کیلومتری روستای کهیر در دشت وسیعی به همین نام که در مسیر جاده تنگ ـ‌ گانگ واقع شده است، پدیده?‌ طبیعی گل‌فشان وجود دارد که نام محلی آن «بولوبولو» است. این پدیده با پرتاب گل و همراه با متساعد شدن گاز از اعماق زمین، نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. این گل‌فشان در سالیان متمادی با پرتاب گل به اطراف خود، تپه‌ای بوجود آورده است که هیچ‌گونه‌ای از گیاهان در آن رشد و نمو نمی‌کند.

تمساح پوزه کوتاه

تمساح (کروکودیل) پوزه کوتاه، برجسته‌ترین موجود حیات‌وحش منطقه آزاد چابهار است که به طور طبیعی در این منطقه زندگی می‌کند. زیستگاه اصلی این تمساح که به نام محلی، «گاندو» خوانده می‌شود، حدود 380 هزار هکتار مساحت دارد که بخشی از آن در چابهار و بخش دیگری نیز در شهرستان ایرانشهر قرار دارد.

هم اکنون طرحی به نام گاندو در این مناطق در دست اجرا است تا برای نخستین بار در کشور، تمساح پوزه کوتاه،‌ حفظ و تکثیر شود. این نوع تمساح از نادرترین انواع تمساح در جهان است که در رودخانه‌های سرباز و باهوکلات زندگی می‌کند.

بیشتر این تمساح‌ها در برکه‌های میان راسک و باهوکلات و باتلاق‌های دالگان و کلانی متمرکز هستند و تنها تمساح ایران است که دارای ارزش ملی و بین‌المللی است. طول این جانور تا 4 متر می‌رسد و در حدود نیمی از کل بدن آن را دم قوی این حیوان تشکیل می‌دهد.

به نقل از وبلاگ نیکشهر  

به گزارش خبرنگار ایرنا، وجود مناظر طبیعی و دیدنی، این روستا را به یکی از مناطق مهم تفریحی و گردشگری نیکشهر تبدیل کرده است.
داروکان با هزارو 500 نفر جمعیت در 32 کیلومتری شمال این شهرستان واقع شده است.
چشمه ها، آبشارها، نخلستانهای تنومند، آب جاری رودخانه ها در تمام فصل های سال و وجود باغات میوه های گرمسیری و سردسیری در حاشیه رودخانه تصویری زیبا از چشم اندازهای طبیعی در منطقه ترسیم کرده است.
رودخانه پر آب داروکان که از ارتفاعات کوهای چانف و برشک سرچشمه می گیرد پس از سیرآب کردن زمینهای کشاورزی حاشیه این روستا و نیکشهر به دریای عمان می ریزد.
ساخت پلکانی منازل مسکونی اهالی روستا جلوه خاصی به چهره داروکان بخشیده است.
نیکشهر از گرمترین مناطق سیستان و بلوچستان است اما هوای خنک و دلپذیر این روستا مجالی برای تفریح، گردش و گریز از تابستانهای بسیار گرم نیکشهر است.
گردشگران با مراجعه به این روستا و آبتنی در استخرهای طبیعی و گردش در باغات از هوای خنک و دلپذیر داروکان لذت می برند.
به گزارش خبرنگار ایرنا چشمه ها و آبشارهای روستای داروکان با توجه به راه دسترسی مناسبی که دارند می توانند به یکی از مناطق اکوتوریستی سیستان و بلوچستان تبدیل شود.
شهرستان نیکشهر در 500کیلومتری جنوب زاهدان مرکز استان سیستان و بلوچستان واقع شده است.

 

شهر نگور مرکز بخش دشتیاری در جنوب استان سیستان و بلوچستان و در 64 کیلومتری شهرستان چابهار در منتهی الیه جنوب شرق کشور با وسعت 195 هکتار و جمعیتی بالغ بر 4000 نفر واقع گردیده است.

این شهر تقریبا هم سطح دریا بوده و دارای آب و هوای مرطوب می‌باشد، شهرداری نگور در سال 1347 تاسیس و نزدیک به 39 سال از عمر آن می‌گذرد. این شهر از شمال به بخش پلان، از جنوب به دریای عمان، از غرب به دهستان کمبل سلیمان از توابع بخش مرکزی شهرستان چابهار و از سمت شرق به دهستان سند میرثوبان و کشور پاکستان محدود می‌گردد.

نـگـورمخفف <نه گور> است و زمانی که مغولان به این منطقه حمله‌ور شده و به تاراج شهر پرداختند مردم به کوه‌های اطراف پناه برده و تعدادی از بزرگان منطقه نیز در همان محل دفن شده‌اند و به‌همین منظور منطقه را نگور (9گور) نامیده‌اند.

یکی از آثار به‌جا مانده از آن زمان سنگ بزرگی بوده که نوشته‌ای بدین مضمون بر روی آن حک شده است: <کلانتران ما شیخ گمشاد و شیخ قلندر موقع تاراج مغولان در اینجا پناه آورده و نماز عید را ادا نمودیم.> این کتیبه توسط بخشدار وقت که سرپرستی شهرداری را نیز به عهده داشته و همچنین فردی به‌نام دکتر صفویان و مراد محمد شیخ‌زاده که از معتمدین محلی مـی‌بـاشـد مـشـاهـده و توسط بازرسان ،ن زمان به احتمال قوی به تهران حمل و در موزه‌ای در  تهران نگه‌داری می‌شود.

شـهـر مـرزی نـگـور مـرکـز بخش محروم دشتیاری با سابقه تاسیس شهرداری در سال 1347 یکی از شهرهای قدیمی استان سیستان و بلوچستان می‌باشد و بر اساس آثار به‌جا مانده از سـنـگ نبشته‌های قبور قـدمـت تاریخی نگور به بـیـش از 1300 سـال بـر می‌گردد.

نام شهر نگور به‌دلیل فراوانی آب سفره‌های زیر زمینی با آب عجین شده است و تقریبا بیش از 90 درصــد آب روسـتــاهـای بخش و بنادر صیادی از چــاه‌هـای نـگـور تـامـیـن می‌شود. به‌خاطر داشتن این پتانسیل و همچنین داشتن اراضی مستعد کشاورزی، آبزی پروری و معادن غنی شن و ماسه و از طرفی با قرار گرفتن در همسایگی کشور پاکستان و در مسیر سه بندر صیادی شرق کشور که بیشترین صید ماهیان صنعتی (تن ماهیان) را به خود اختصاص داده، اهمیت خاصی به این شهر بخشیده است.

قلعه پیروز گَتْ:

  موقعیت جغرافیایى: بخش مرکزى - 5 کیلومترى شمال‏غربى چابهار - روستاى تیس

 قدمت: اشکانیان و ساسانیان

 خصوصیات معمارى:این اثر بر فراز یک تپه در وسط دره تیس واقع است ارتفاع تپه از ارتفاع دورشته کوه اطراف تپه بیشتر نیست. بلندى این محل تقریباً 1/5 تا 2 برابر ارتفاعات اطراف دره در محل روستاى تیس مى ‏باشد.  

تپه از تخته سنگهایى از جنس رسوبى و آهکى تشکیل شده است. آثارى از زراعت و آبادانى در اطراف تپه پیروزگت دیده مى ‏شود راه ورود به تپه سخت و پرخطر است. در قسمت پایین تپه و در اطراف آن آثارى از دیوارهاى سنگى بزرگ و قلوه سنگ و ساروج با قدمت خیلى زیاد دیده مى ‏شود. قسمت‏هاى متفرقى از دیوارها باقى هستند. ضخامت دیوار 2/5 تا 4 متر و ارتفاع آن در بعضى نقاط به 12 متر مى ‏رسد. بین دیوارهاى اصلى اطراف تپه دیوارهایى با ضخامت کمتر و به موازات دیوار اصلى دیده مى ‏شود که از یکدیگر 8 متر فاصله دارند و 200 متر طول دارند.

 بین دو دیوار آثارى از برج‏هاى قلعه نمایان است و هر نقطه از تپه براى تأسیسات خاصى مانند کشیک خانه، قراولخانه و حفاظت قلعه اختصاص داشته است و تنها اثرى که از آنها باقى مانده است سنگ و دیوار شکسته، ملاط، ساروج، گچ، خرده‏ هاى سفال و پى‏هاى بنا مى‏باشند. علاوه بر این دیوارهاى بزرگ و ضخیم قلعه اثر خندقى به عرض 3 متر و عمق متفاوت قبل از دیوار اصلى دیده مى ‏شود. در اطراف دژ آثارى از آب انبارها نمایان است. زیربناى قلعه در حدود 800 متر طول و عرض آن با توجه به وضع طبیعى زمین متغیر است و تقریباً بیضى شکل مى ‏باشد.

 آثارى از برجها در ضلعهاى شمالى و جنوبى دیده مى ‏شود. در قسمت ضلع شمالى دو اطاق کوچک در اندازه 3*2 متر به منظور دیده‏بانى روى یک گوشواره زمین مانند دو طبقه واقع شده ‏اند و بلندترین قسمت دژ و برج بر روى همین گوشواره است و بر اطراف اشراف دارد. در گوشه ‏هاى شرقى و غربى و در مرکز حیاط قلعه آثارى از سکوهاى بزرگ که از سنگ تراشیده ساخته شده ‏اند مشهود است و قسمتهایى که باقى مانده ‏اند نمایگر محلى براى اجتماع، عبادت یا نشستن اهل قلعه در یک مجلس بوده است. در اطراف قلعه اصلى بر روى تپه ‏هاى پراکنده آثارى نیز از تأسیسات سکونتى بصورت جدا دیده مى‏ شود که شاید محل سکونت طوایف یا خانواده ‏هاى مأموران قلعه بوده است. سنگهاى بکار رفته در بناها از نوع غیرآهکى هستند که از نقاط دیگرى به اینجا آورده شده ‏اند زیرا جنس خود تپه آهکى و سیلیسى مى‏باشد. این بنا با توجه به آثار باقى مانده مشابه بناهاى دوره پارتى (اشکانى) است اما نام پیروز، ساسانى بودن این اثر را قوت مى ‏دهد.

 قلعه بلوچ گَتْ:

 موقعیت جغرافیایى: بخش مرکزى - 5 کیلومترى شمال غربى چابهار - روستاى تیس

 خصوصیات معمارى: این قلعه برروى کوهى بلند قرار دارد از قلعه تنها دیوار قلعه و یک برج دیده‏ بانى باقى مانده است در این محل آثار دو مقبره هرمى شکل که از سنگ و ساروج ساخته شده ‏اند و از نوع مقابر اسلامى مى ‏باشند دیده مى ‏شود. آثارى از حصار و باروى قلعه در دور محوطه اصلى و اطراف دژ فوقانى نیز باقى است، چندین چاه به منظور تأمین آب موردنیاز در صخره حفر شده‏ اند. در روى قلعه آب انبارهایى از سنگ، ساروج  و گچ در درون صخره تعبیه شده است که با وسایل و ابزارى آب موردنیاز را از پاى قلعه کشیده و به داخل آب انبارهاى بالایى رسانیده ‏اند . این آب انبارها در مواقع ضرورى آب موردنیاز نیروهاى داخل قلعه را تأمین مى ‏کرده ‏اند. این قلعه داراى یک موقعیت ممتازى بوده که آب رسانى، دیدکافى به دریا و دوربودن آن از دسترس مهاجمان از خصوصیات آن بوده ‏اند.

 قلعه نوشیروان:

 موقعیت جغرافیایى: بخش دشتیارى - دهستان باهوکلات - 2 کیلومترى روستاى سنگان

 قدمت: 300سال

 خصوصیات: این قلعه بر بالاى یک کوه قرار دارد و شخصى به نام نوشیروان‏ خان از قوم گیجکى ساکن در کیچ مکران (بلوچستان پاکستان) به این منطقه مهاجرت نموده و قلعه فوق را بنا کرده است.

 قلعه باتِلْ:

 موقعیت جغرافیایى: شهرستان چابهار - بخش دشتیارى - دهستان پلان - روستاى گیتیک

 خصوصیات معمارى: این قلعه بر روى تپه ‏اى خاکى قرار دارد. لایه‏ هاى سنگى عظیمى در روى تپه نمایان است که با فرسایش خاک زیر آنها خالى شده ‏اند. آثارى از فسیل حیوانات و صدفهاى دریایى در محل دیده مى‏شود که بیانگر این است که در سالیان کهن این ناحیه جزئى از دریا بوده است. در قسمت بالاى کوه پاره‏ هایى از ظروف سفالین جلب ‏نظر مى ‏کند. آثارى از برج‏ها و باروها دیده مى ‏شوند که به مرور زمان به کلى تخریب شده ‏اند و تنها خرابه ‏هاى آنها باقى هستند. در محل آثارى از یک چاه با قطر یک متر و سى ‏سانتى ‏متر به شکل دایره دیده مى ‏شود که در دل کوه کنده شده است و از ظرافت‏هاى چاه ایجاد کنده ‏کاریهایى در بدنه چاه به منظور پایین رفتن و بالا آمدن افراد است. تقریباً چاه عمقى در حدود 40 تا 50 متر دارد. در بلندترین نقطه کوه آثارى از دیوارهاى عظیم سنگى دیده مى‏شود که قسمت پى آنها باقى مانده است و سفالهایى بصورت قطعه قطعه که داراى نقوشى هستند در این محل نیز دیده مى ‏شوند. بنا به باور مردم، این قلعه متعلق به شخصى به نام باتِل بوده است که چندین سال براین منطقه حکمرانى کرده است و این چاهها بدستور ایشان بوسیله جن‏ها ایجاد شده ‏اند زیرا فرمانبردار او بوده ‏اند. داستانهایى که مردم نقل مى ‏کنند بیشتر به افسانه نزدیک است. چیزى که عجیب مى‏ نماید این است که کوه‏هاى محل احداث قلعه به مرور زمان تخریب شده ‏اند یعنى قدمت این قلعه شاید به چند هزاره برسد و این همه عظمت در این مکان در اعتقادات مردم اثر گذاشته و نسل به نسل حقایق مربوط به آن در اثر گذشت زمان به افسانه تبدیل شده ‏اند.

 قلعه پیل‏ بَنْدْ:

 موقعیت جغرافیایى: بخش مرکزى - 5 کیلومترى شمال غربى چابهار - روستاى تیس

 قدمت: پیش از اسلام

 مشخصات: این قلعه برروى کوه پیل ‏بند قرار دارد رشته کوه پیل‏ بند در دامنه جنوبى دره تیس واقع است. آثار باروئى بزرگ در سطح زمین نزدیک به بلندترین نقطه کوه وجود دارد و به فاصله ‏هاى مختلف تأسیساتى مشاهده مى ‏شود که تخریب شده ‏اند و مصالح بکار رفته در آنها سنگ،گچ و ساروج مى ‏باشند. و بنا به باور مردم در این محل جایى مخصوص نگهدارى پیلان شاه بوده و عده ‏اى به عنوان پیلبان مأمور تربیت و نگهدارى این پیلان بوده ‏اند در نتیجه به کوه پیل‏بند معروف شده است.                                 

---

اولین جراحی دندان مربوط به 9000 سال پیش در بلوچستان

به نقل از سایت علمی دانشجویان ایران دندانی در بلوچستان پاكستان كه مربوط به 9 هزار سال پیش است یافت شده است. پژوهشگران متوجه شده اند كه این دندان توسط ابزاری سوراخ شده است (دریل شده است) .
بنا به اظهار نظر”National Geographic” تا به حال 11 داندان در این منطقه یافت شده، كه عمل دریل روی آنها صورت گر فته. و در بعضی از آنها این عمل بیش از یك بار انجام شده است. اینكه در آن زمان به چه دلیل این كار صورت می گرفته، به طور قطع مشخص نشده است. اما پژوهشگران پی برده اند كه این سوراخ ها گویا توسط ماده ای قیر مانندی پر شده اند.
این عمل تا 1500 سال در این منطقه انجام می شده و 7000 سال پیش متوقف شده است.
کشف این دندان نشانگر تمدن و دانش پژوهی مردمان این دیار در آن دور از تاریخ می باشد.

                                                                          

فــقـــط  داد شــعـار

نظرات شما عزیزان:

موضوعات مرتبط: جهانگردی و ایرانشناسی ، ،
برچسب‌ها: