ویرانه‌های باستانی در کشورهای مختلف جهان همواره مورد توجه مردم قرار داشته و اغلب از جاذبه‌های اصلی گردشگری محسوب می شوند. انسان در برابر عظمت برخی از این ویرانه‌های باستانی احساس کوچکی کرده و معماری جالب توجه آنها موجب شگفتی ما می شود.

هنگام بازدید از ویرانه‌های باستانی چند نکته را به خاطر بسپارید: زمان بازدید خود را در صورت امکان به ساعاتی از روز موکول کنید که کمترین ازدحام در این مکان‌ها وجود دارد. زمان لازم را برای بازدید اختصاص دهید زیرا برخی از ویرانه‌ها نیازمند کاوشی حتی چند روزه هستند. یک راهنمای آگاه استخدام کنید تا هرچه بیشتر نسبت به مکانی که از آن بازدید می کنید، اطلاعات کسب کنید. اندکی از نقاط محبوب این ویرانه‌ها فاصله بگیرید تا افزون بر کسب تجربه‌های جدید، در فضایی آرام‌تر از شکوه این جاذبه‌های باستانی لذت ببرید.

سفر به "ماچو پیچو" حتی با وسایل حمل و نقل مدرن امروزی مانند قطار نیز خاطره انگیز است. اما هر ساله حدود 25 هزار نفر مسیرهای مسقیم دسترسی به این ویرانه‌ها را نادیده گرفته و از طریق جاده 27 مایلی "اینکا" و پیاده‌روی چند روزه خود را به این مکان می رسانند. این گنجینه قوم اینکا که کشف مجدد آن به یک قرن پیش باز می گردد، در یک جنگل ابری در رشته کوه‌های "آند" واقع شده و توجهات جهانی را به سوی خود جلب کرده است. بلوک‌های سنگی بزرگ این مکان داستان منطقه‌ای کشاورزی و انبارهای ذخیره غذا به همراه منطقه شهری با معابد، میدان‌ها، قبرها و ... را روایت می کنند.

طی 2 هزار و 500 سال گذشته، آتنی‌ها و بازدیدکنندگان از سراسر جهان لب به تحسین "آکروپلیس" گشوده‌اند. اگرچه گذشت زمان با معابد و دروازه‌هایی که زمانی نگین تپه آکروپلیس بودند چندان مهربان رفتار نکرده، اما ویرانه‌های سنگی به جا مانده همچنان شکوه اولیه این مکان را حفظ کرده‌اند.

پارک ملی "مسا ورده" در کلرادو منزلگاه اجداد پوئبلون‌ها که نوادگان آنها به 20 قبیله مختلف جنوب غرب از جمله "هوپی" و "زونی" تقسیم شده‌اند، بوده است. مسا ورده نمایانگر تاریخچه‌ای 700 ساله در 4 هزار سایت باستان شناسی است. برای بازدید از این مکان باید از شیب‌های تند و نردبان‌ها بالا رفته و یا برای کاوش در ساختارهای باستانی مانند "قصر صخره 150 اتاق" و یا "خانه بالکنی" در داخل تونل‌ها بخزید.

جنگ یا بلایای طبیعی شاید موجب تضعیف پایتخت پادشاهی "خمر" شده، اما در نهایت این جنگل بود که بر این مرکز شهری که رونق آن به قرن‌های نهم تا پانزدهم میلادی باز می گردد، چیره شد. امروزه، پارک باستان شناسی "انگکور" به وسعت 150 مایل مربع در جنگلی متراکم قرار گرفته است. معروف‌ترین معبد این پارک، "انگکور وات" نام دارد که بزرگترین ساختمان مذهبی جهان است. اما ویرانه‌های دیگر مانند معبد "بایون" که از دیواری با 11 هزار نقش حجاری شده بهره می برد، نگاه دقیق‌تری به هنر و معماری  600 ساله پادشاهی خمر ارائه می کند.

مجموعه‌ای از بهترین ویرانه‌های جهان در مصر قرار دارند. اهرام بزرگ "جیزه" به عنوان یکی از شگفتی‌های دنیای باستان همچنان پابرجا بوده و پنجره‌ای به گذشته‌های دور محسوب می شوند. قدمت اهرام مصر به 4 هزار سال پیش باز می گردد و درباره نحوه ساخت و استفاده از دو میلیون بلوک سنگی عظیم، پژوهشگران به پاسخ دقیقی دست نیافته‌اند. مجسمه ابولهول، گورستان‌ها و ویرانه‌های یک دهکده از دیگر جاذبه‌های جیزه هستند. اهرام جیزه بخشی از سایت بزرگتر میراث جهانی یونسکو هستند که شامل "ممفیس"، پایتخت پادشاهی قدیم مصر می شود.

"تیکال" یکی از شهرهای باستانی قوم مایا در شمال گواتمالا است. پیش از آنکه در قرن دهم میلادی این مکان به شهری متروک مبدل شود دارای 90 هزار نفر سکنه بوده است. طلوع آفتاب زیبایی‌های معابد و هرم‌های این مکان مانند معبد "مار دو سر" که در جنگلی سرسبز قرار گرفته‌اند را بیش از پیش نمایان می کند. افزون بر جاذبه‌های باستانی می توان از تنوع زیستی این منطقه نیز لذت برد.

نیمی از شهر باستانی "پترا" ساخته شده و نیمی از آن در دل صخره‌های ماسه‌سنگ قرمز رنگ حجاری شده است. این شهر در قرن ششم پیش از میلاد مسیح شکل گرفته و صدها سال به عنوان مرکز تجارت کندر، مر و ادویه‌جات مطرح بود. امروزه ویرانه‌های پترا در دل صخره‌ها و در ارتفاع 300 فوتی قرار گرفته‌اند. در داخل آن می توان از معابد و قبرها و حتی یک آمفی تئاتر به سبک رومی بازدید کرد.

قدمت این مکان به دو هزار سال پیش باز می گردد و از تاریخی خونبار به واسطه مبارزات گلادیاتورها، برده‌ها، زندانی‌ها و حیوانات وحشی با یکدیگر برخوردار است. گنجایش "کولوسئوم" در دوران اوج خود برابر با 50 هزار نفر بوده است. بعدها، رومی‌ها از سنگ‌های این استادیوم برای ساخت بناهای دیگر استفاده کردند که از آن جمله می توان به کلیساهای "سنت پیتر" و "سنت جان لاتران" اشاره کرد.

"دیوار بزرگ چین" حدود 4 هزار و 500 مایل امتداد داشته و طی دو هزار سال توسط خاندان‌های سلطنتی مختلف ساخته شده است. در شرایطی که برخی مناطق آن ویران شده و یا به طور کامل از بین رفته، اما بخش‌های دیگر مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته‌اند. محبوب‌ترین بخش این سازه، "دیوار بزرگ بادالینگ" در نزدیکی پکن است.

ویرانه‌های "پالمیرا" که با نام "تادمور" نیز شناخته می شود در بیابانی در شمال شرق دمشق، پایتخت سوریه قرار دارند. قدمت این مکان به 18 قرن پیش باز می گردد. در گذشته، سوریه کشوری ثروتمند در مسیر "جاده ابریشم" بوده که ایران را به هند، چین و امپراتوری روم مرتبط می کرده است. پالمیرا منزلگاه "ملکه زنوبیا" نیز بوده است.